Uzaydaki doğal bir merceği kullanan Hubble şimdiye kadar keşfedilmiş en parlak gökadanın büyütülmüş halini gösterdi. Bu gözlemle evrenin şimdiki yaşının üçte biri yaşındayken oluşan gökadanın şiddetli yıldız oluşturan geçmişini inceleme fırsatı tanıyor.
Ön alandaki gökada kümesi kütle çekimsel bir mercek gibi davrandığından daha uzaktaki nesneden gelen ışığı bükerek onu daha yakın ve daha büyük göstererek ortaya çıkarır.
NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden Jane Rigby‘ın başkanlığında oluşturulan ekip, kütle çekimsel merceklenme yöntemiyle elde edilebilecek en iyi örnek için Hubble RCS2 032727-132623 gökada kümesini seçtiler. Arka alandaki uzak gökada Hubble yardımıyla anlamlı bir şekilde görüntülendi.
Yöntem gökadaların 10 milyar yıl boyunca nasıl değişime uğradığını anlamaya yardımcı oluyor. Yakındaki gökadalar yaşlanmış, uzak gökadalar ise yeni yıldız oluşum öykülerini anlatır. Çok uzaktaki gökadalar gökyüzünde sadece sönük değil aynı zamanda çok küçük görünürler. Gökbilimciler bu gökadalar içinde yıldız oluşumlarının nasıl gerçekleştiğini görmek istiyor. Böylesi gökadaları görmek Hubble’ın yeteneğinin bile ötesindedir. Bu nedenle mercek yöntemi önemlidir.
2006 yılında gökbilimciler Şili’deki Çok Büyük Teleskopu kullanarak o zamana kadar görülen en parlak gökadadan üç kat daha parlak uzak bir gökada gözlemişlerdi. Gökada 2011 yılında Hubble’ın Geniş Alan Kamerası 3 yardımıyla daha ayrıntılı gözlenmiş oldu.
Gökadanın sıra dışı görüntüsünün nedeni ise ön alandaki gökadanın neden olduğu mercek etkisidir. Böylesi doğal bir mercek yöntemiyle görülen uzaktaki gökadanın gerçekten neye benzediği yapay aynalarla elde edilen görüntülere oranla daha net anlaşılır.
Hubble ile elde edilen görüntüde gökada sanki bir yılbaşı ağacına takılı ampullerde olduğu gibi parlıyor. Gökadanın görülen parlaklığı Samanyolu’ndaki herhangi bir yıldız oluşum bölgesinden daha fazladır.
