Bilim insanları uydumuzun yaklaşık 4 milyar yıl önce ağır bir meteor bombardımanına uğrayarak kabuğunda derin çatlaklar ve kraterler oluştuğunu düşünüyor. Bu ve benzeri etkiler Ay yüzeyinin altında büyük yarık ağları oluştururken yüzeyde de gözenek sayısının artışına yol açtı.
MIT’deki araştırmacılar özellikle Ay’ın ağır bombardımanın parçalayarak oluşturduğu düzgün yaylaları dışında kalan yerlerdeki küçük asteroit çarpma izlerini araştırdı. Araştırmacılar bu küçük kraterlerin yakınında, yüzeyden kopan toprağın gözenek sayısında azalmaya neden olduğunu düşünüyor.
Bilim insanlarının ‘megaregolith’ olarak adlandırdığı katmanın kabuğun üst kısmında olduğunu gördü. Bu katman çapı 30 kilometre ya da daha küçük çaplı kraterlerle kaplıdır. Bunun tersine daha büyük kraterlerin kabuğun daha derinini etkilemediği görüldü. Büyük kraterlerin çevresi daha az kırık ve daha az gözeneklidir.
MIT’den Jason Soderblom :“Gezegensel kabuğun içindeki gözenekler yüzeydeki tüm suyun yeraltına nasıl indiğinin anlaşılmasında büyük önem taşımaktadır. Biz Dünya’daki yaşamın yeraltında biraz evrimleştiğini düşünüyoruz. Yeraltındaki büyük cepler ve boşluk alanların oluşması için birincil neden budur. Ay bu sürecin nasıl bir yol izlediğini anlamamızı sağlamaktadır” diyor.
Çalışma sırasında NASA’nın GRAIL uydusunun verileriyle Ay’ın en eski ve bol kraterli alanlarında yer alan 1200 dolayındaki kraterin kütle çekimi hesabı yapıldı. Krater ile çevresinin kütle çekimleri karşılaştırıldı.
