Hubble Uzay Teleskopu 3 Haziran’da Jüpiter’de görülen sıra dışı parlamanın nedenini buldu. Parlamanın nedeni Jüpiter’in üst atmosferindeki bulutlarda yanan dev bir meteor. Boş uzaydan Jüpiter’e ne olduğunu anlayamadan düşen meteor daha atmosferin üst katmanlarındaki bulutlarla çarpışır çarpışmaz alev aldı.
Jüpiter’de 3 Haziran günü bir çarpışma daha gerçekleşti. Çarpışma eş zamanlı olarak Gökbilim üzerine yayınlanan Astronomy Dergisi’ne zaman zaman çektiği gezegen görüntüleriyle katkıda bulunan Filipinlerden Christopher Go ve Avustralya’dan Amatör Gökbilimci Anthıny Wesley tarafından fark edildi.
İspanya’da başını Prof. Agustín Sánchez Lavega’nın çektiği gezegen bilimcilerinden oluşan bir ekip Jüpiter’e Geçtiğimiz Temmuz ayında çarpan cisimle ilgili son araştırma sonucunu yayınladılar. Çarpışma 19 Temmuz 2009’da Avustralyalı Amatör Gökbilimci Athony Welsey tarafından keşfedilmişti.
Güneş Sistemi’nin dev gezegeni Jüpiter’de oluşan değişim geçtiğimiz hafta haberlere yansımıştı. Gezegenin görünür durumdaki iki ana bulut kuşakları bir anda yok olmuş ve bunu ilk kez bir amatör gökbilimci keşfetmişti. Gezegenin Güney Ekvator Kuşağı’nda bulunan kahverengi renkteki iki bulut bantı ortadan kaybolmuştu.
NASA, Jüpiter’in geçmişi hakkında bilgi edinebilmek amacıyla Juno adlı uzay aracının yapımına başladı. Aracın 2011 yılının Ağustos ayında fırlatılması ve 2016 yılında da Jüpiter’e ulaşması hedefleniyor. Araca İtalyan Uzay Ajansı’nın da katkısı olacak.
NASA’nın Jüpiter’e yolladığı Galileo aracı 1995 yılında ulaştığı gezegen ile ilgili gökbilimcileri şaşırtan veriler yollamaya başladı. Bunların başında da Jüpiter’de öngörülmeyen şekilde helyum ve neon gazlarının az olması gelir. Yeni gerçekleştirilen benzetimler ile bir sır perdesi aralanmaya çalışılıyor.
ESO’nun VLT’si başta olmak üzere 3 farklı teleskopla Jüpiter’deki Büyük Kırmızı Nokta üzerine bugüne kadar hiç yapılmamış hassasiyette bir çalışma yapıldı. Çalışmayla dev gezegendeki kırmızı lekenin rengini oluşturan sıcaklık, basınç ve rüzgarıyla dev fırtınanın yapısı açığa çıkarıldı.
Güneş Sistemindeki yapıya benzeyen ve üç gezegeni olan bir sistem hedeflenerek doğrudan gözlem için bir tayf çizelgesi elde edildi. Gezegenlerin oluşumuyla ilgili kuramların test edilmesinde ötegezegen keşifleri kadar bu gezegenlerin yapıları da önem kazanıyor. Söz konusu tayf çizgilerine bakılarak gezegendeki kimyasal elementler tespit edilebilir. Çünkü bu tayf çizgileri maddenin kimyasal parmak izini vermektedir. Aynı zamanda bu çalışma ile evrende başka yaşamlar için önemli bir adım da atılmış oldu. Çalışma ESO’nun Çok Büyük Teleskobu (Very Large Telescope-VLT) ile yapıldı.
NASA’nın büyük ümitler beslediği Kepler Uzay Teleskobu ilk keşfini gerçekleştirdi. Kepler ilk keşfinde beş ötegezegen bulduğunu bildirdi. Gezegenler Kepler 4b, 5b, 6b, 7b, 8b olarak adlandırıldı.
NASA’nın Ames Araştırma Merkezi’nden William Borucki Kepler’in son derece sağlıklı çalıştığını ve aracın, bilimin Güneş Sistemine yönelik sorularına yanıt vereceğini umduklarını dile getiriyor. Ötegezegen keşiflerinde hem gezegenlerin yapıları hem de gezegen disklerinin gözlenmesinin çok önemli bir yeri bulunuyor.
Büyükayı takımyıldızında çıplak gözle görünmeyen ve Alkor yıldızına eşlik bir yıldız olduğu keşfedildi. Keşfe göre Alkor’un eşi bir kırmızı cüce. Alkor iki Güneş kütleli olan genç bir yıldızdır. Büyük olmasından dolayı da ömrü daha kısadır. Ancak oldukça parlaktır. Büyükayı’daki Alkor ve onun yakınındakiler 500 milyon yıl önce aynı buluttaki maddeden oluşmuştur. Alkor yıldızı , Mizar ile birlikte aynı konumda yer alırlar. Galile’nin arkadaşlarından biri Mizar’ın aslında bir çift yıldı olduğunu keşfetti.
Mizar-Alkor çifti tarihte askerlik mesleği için bir test aracı olarak kullanılmıştır. Günümüzdeki ışık kirliliği nedeniyle bunu algılamak çok güç.
