Profesyonel bir fotoğrafçının çektiği fotoğrafları birleştirerek elde ettiği derin boyutlu bir görüntü gibi, gökbilimcilerde insanlığın şimdiye kadar gördüğü en güzel ve en derin görüntüyü elde etti. XDF yöntemiyle elde edilen derin alan fotoğrafı, Hubble Uzay Teleskopu’nun son 10 yılda çektiği fotoğrafların birleştirilmesiyle elde edildi.
Spitzer ve Hubble Uzay Teleskoplarının güçlerini birleştiren araştırmacılar kozmik büyütme yardımıyla en uzaktaki gökadayı keşfetmiş olabilir. Evrenin daha 500 milyon yıl yaşındayken oluşmuş gökada görüntüde pırıl pırıl parlamaktadır. Gökada evrenin karanlık döneminin sona ermesinin hemen ardından oluşmuştur.
Hubble Uzay Teleskopu NGC 7090 Gökadası’nın canlı bir görüntüsünü yayınladı. Gökada’nın sarmal kolları üzerindeki genç ve sıcak yıldızlar kolayca fark ediliyor.
Bu yandan bakışa karşılık gökada merkezindeki dikin şişkin çekirdeği görülüyor. Görüntünün iki ilginç özelliği bulunuyor. Gökada 30 milyon ışık yılı uzaklıktadır.
İmzası Hubble’a ait olan bu aile portresi, tuhaf gökada çifti oluşturmak üzere birbirine hareketli olan Arp 116’ya ait. Sarmal ve eliptik iki gökadanın çarpışması dramatik sonuçlar doğurabilir.
Eliptik gökada olan M60’dan sarmal NGC 4647 manzarası güzel olabilir ancak aynı şeyi NGC 4647 için söyleyemeyiz.
Hubble Uzay Teleskopu’nun elde ettiği bu köpüklü görüntü, M4 olarak bilinen küresel yıldız kümesinin merkezini gösteriyor. Hubble, bunun gibi nükleer fırını andıran birçok küresel küme gözlemiştir.
M4 bizden 7200 ışık yılı uzaklıktadır. Onbinlerce yıldızdan oluşan küme ayrıca birçok beyaz cüceye de ev sahipliği yapmaktadır.
Hubble, Başak takımyıldızında bulunan 80 milyon ışık yılı uzaklıktaki NGC 5806’nın yeni görüntüsünü yayınladı. Görüntüde ayrıca SN 2004dg adı verilen süpernova patlaması sonucu da görülüyor.
Bu görüntü aslında 2004 yılında patlayan süpernovayı belirlemek amacıyla 2005 yılındaki görüntülerin birleştirilmesiyle elde edildi.
Ayrıca Tarantula çevresinde yüksek hızda hareketli oldukça fazla sayıda yıldız bulunuyor. Gökbilimcilerin “runaway yıldızlı” dedikleri bu alanlar sayesinde Tarantula Bulutsusu’nun oluştuğuna inanılıyor. Kütleli yıldızlar ile düşük kütleli yıldızlar arasındaki etkileşimler sonucunda küme merkezinin çökmesi süreci sık rastlanan bir süreçtir.
Gözünü Tarantula’ya çeviren Hubble, bulutsunun ana bulutunun eteklerini görüntüledi. Parlak ince yapıların H II olarak adlandırıldığı bölge iyonlaşmış hidrojen gazı açısından zengindir. Dünya’dan 170 bin ışık yılı uzaklıktaki Tarantula bulutsusu, yerel küme içinde bilinen en parlak bulutsudur.
Hubble Uzay Teleskopu Messier 68 (M68) olarak bilinen yıldızlarla dolu küresel yıldız kümesini görüntüledi. Bir yıldız kümesi yüzbinlerce hatta milyonlarca yıldızın karşılıklı kütle çekim dengesiyle milyarlarca yıl bir arada bulunurlar.
Gökbilimciler buradaki yıldızların yaşına bakarak küresel kümelerin yaşlarını tespit ederler.
21 milyon ışık yılı uzaklıktaki Fırıldak ya da M101 Gökadası NASA’nın dört ayrı teleskopu ile morötesi, kızılötesi, görünür ve X-ışını ortamlarında görüntülendi. Ortaya çıkan birleştirilmiş görüntüde M101’ün sarmal kollarına sıkıca sarılmış genç ve yaşlı yıldızların eşit dağılımı göze çarpıyor.