Bu birleşik görüntü Dünya’dan 160.000 ışık yılı uzaklıktaki, Samanyolu’nun uydu gökadası Büyük Macellan Bulutu’ndaki (BMB), bir süperbaloncuğu gösterir. Macellan Bulutları içinde sıkça rastlanan bu bulutlardan NGC 1929 yıldız kümesindeki cisim, 44. bulutsu olup N44 olarak kodlanmıştır. Büyük kütleli yıldızlar yoğun…
NASA ve Pennsylvania State Üniversitesi gökbilimcileri, iki yakın büyük gökada, Büyük ve Küçük Macellan Bulutları’nın şimdiye kadar elde edilmiş en ayrıntılı morötesi verilerini elde etmek için Swift Teleskopu’ndan yararlandılar. NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden Stefan Immler: “Çalışma sonucunda morötesi dalga…
İnce gaz demetlerinin oluşturduğu bulutsu SNR B0519-69.0 ya da kısaca SNR 0519 olarak bilinir. Yaşamının sonuna gelmiş dede yıldızın 600 yıl önce süpernova patlaması ile uzaya saçtığı gaz demetleri tarafından oluşmuştur. Süpernovanın çeşitli tipleri bulunur. Bu güneş benzeri yıldız ise…
Yanı başımızdaki gökadanın uzaklığı hakkında yeni sonuçlar elde edildi. Uluslararası bir gökbilimciler ekibi neredeyse on yıllık dikkatli gözlemlerinin ardından komşu gökadamız Büyük Macellan Bulutu’nun bize olan uzaklığını oldukça hassas bir şekilde belirlediler. Gökbilimciler bunun için çift yıldızların parlaklıklarına baktılar.
Bu görüntü 160.000 ışık yılı uzaklıktaki Büyük Macellan Bulutu içindeki süper kabarcık DEM L50’yi gösteriyor. Süper kabarcıklar büyük kütleli yıldızların son birkaç milyon içinde oluştuduğu bölgelerdir. Bu devasa kabarcıklar kütleli yıldızların yoğun ışımasıyla yüksek hızlarla dışarı itilen madde ve bu yıldızların süpernova patlaması sonucunda oluşurlar.
200 000 ışık yılı uzaklıktaki Büyük Macellan Bulutu, Samanyolu çevresinde yavaşça dans eder. Bu sırada da içinde yer yer görülen bulutlar yeni yıldızlar oluşturmayı sürdürür. Bu bulutlar NASA/ESA Hubble Uzay Teleskopu ile görünür hale geliyor.
Büyük Macellan Bulutu (BMB) içindeki yıldız oluşum bölgeleri ışıl ışıl parlamaktadır.
Spitzer Uzay Teleskopu verileriyle yola çıkan gökbilimciler evrenin genişleme hızı olarak bilinen Hubble sabiti için en hassas ölçümü gerçekleştirdi. İlk olarak 1920’lerde Edwin P. Hubble tarafından ortaya atılan Hubble sabiti, evrenin 13,7 milyar yıl önce Büyük Patlama sonucunda oluştuğunun bir kanıtıdır.
Ayrıca Tarantula çevresinde yüksek hızda hareketli oldukça fazla sayıda yıldız bulunuyor. Gökbilimcilerin “runaway yıldızlı” dedikleri bu alanlar sayesinde Tarantula Bulutsusu’nun oluştuğuna inanılıyor. Kütleli yıldızlar ile düşük kütleli yıldızlar arasındaki etkileşimler sonucunda küme merkezinin çökmesi süreci sık rastlanan bir süreçtir.
Gözünü Tarantula’ya çeviren Hubble, bulutsunun ana bulutunun eteklerini görüntüledi. Parlak ince yapıların H II olarak adlandırıldığı bölge iyonlaşmış hidrojen gazı açısından zengindir. Dünya’dan 170 bin ışık yılı uzaklıktaki Tarantula bulutsusu, yerel küme içinde bilinen en parlak bulutsudur.
ESO’nun Çok Büyük Teleskopu şimdiye kadarki en hızlı dönen yıldızı ortaya çıkardı.Bu büyük parlak genç yıldız Dünya’dan 160,000 ışık yılı kadar uzaklıktaki komşu galaksimiz, Büyük Magellan Bulutu içinde yer almaktadır.Astronomlar yıldızın şiddetli bir geçmişe sahip olabileceğini düşünüyorlar.