Bir Kuyrukluyıldız Neye Benzer?

Kuyrukluyıldızların yakınında çalışmak tehlikeli olabilir. Çünkü kuyrukluyıldız yüzeyinden saçılan mini parçalar uzay aracına zarar verebilir. Almanya’daki Max Planck Enstitüsü’ndeki araştırmacılar dünyadan bakılarak gerekli bilgiyi toplayabilecekleri bir bilgisayar modeli geliştirdiler. Yöntem 2014 yılında Churyumov Gerasimenko’ya varması hedeflenen ESA’nın Rosetta aracı için güvenilir bir uçuş rotası çalışması yapıyor.

Bir kuyrukluyıldızın çekirdeğinde bolca buz ve tozun irili parçaları bulunur. Güneş’in etkisiyle su, karbondioksit ve karbonmonoksit gibi maddeler uzaya yayılırlar. Dünyadan bu topak disk kafasını saran kollar açıkça görülür. Bu yapılar bir gaz ve toz kılıfı içindeki bir form içinde saklanır.

Dünya’dan sağlanan gözlemlerle kuyrukluyıldızın neresinden gaz ve tozun fışkırdığı açıkça görülmez. Bu problemin çözümü için dolaylı bir yol belirlendi. Şimdiye kadar kuyrukluyıldızların şeklinin bir küre veya elipsoid olduğu yönündeydi. Ancak bu yaklaşımla birçok bilgisayar programı yetersiz kalmaktadır. Kuyrukluyıldızların şeklinin sıra dışı ve tuhaf olduğu bilinmektedir. İşte bu nedenle araştırmacılar başka türlü bir yaklaşım oluşturdular. Bunun için kuyrukluyıldızın değişen parlaklığı izlenerek sahip olduğu şekil ortaya çıkarılacak.

Sonraki adımda aktif bölgeler saptanarak programa eklenecek. Böylece yayılan toz taneciklerinin miktarı ve hızı değerlendirmeye katılarak doğru bir tahminde bulunulabilecek. Teleskopla alınan görüntü ile bilgisayar görüntüsü karşılaştırılarak gerçek görüntünün ne olabileceği yorumlanabilecek.

Bu yöntemle yapılan ilk deneme başarıyla sonuçlandı: NASA’nın 2005’te fırlattığı Tempel-1 kuyrukluyıldızına yönelen Derin Darbe (Deep Impact Mission) aracının ilettiği değerler çalışma sonuçlarıyla uyuştu. Artık Tempel-1 kuyrukluyıldızının aktif bölgeleri biliniyor.

Şimdi ise sırada Churyumov Gerasimenko kuyrukluyıldızı var. 2014’te kuyrukluyıldıza varması planlanan Rosetta’nın, cismin hangi alanına iniş yapabileceği de olmak üzere araca güvenli bir yörünge çiziliyor.

Kaynak: Max Planck Enstitüsü